Kenmerken van vloerisolatie in een houten huis

Op dit moment wordt de milieuvriendelijke laagbouw van huizen gemaakt van houtmaterialen steeds populairder. Traditionele blokhutten van ronde boomstammen, huisjes van hout en zelfs huizen die zijn opgetrokken uit lichtgewicht materialen, proberen hun eigenaren te scheren met plank of dakspaan. Deze zelfde overwegingen voor het creëren van een microklimaat dichter bij de natuur in een huis worden ook bepaald door de materiaalkeuze voor vloeren, waarbij hout de voorkeur krijgt als een lichter, maar eerder duurzaam materiaal.

Er is een vrij groot aantal vulstoffen voor isolatie van vloerdekken, vloer en plafond.Een onervaren bouwer vindt het moeilijk om de eigenschappen van een verwarmingstoestel te begrijpen, objectief hun voor- en nadelen te beoordelen en de juiste keuze te maken.

Het feit is dat verschillende isolatiematerialen meer toepasbaar zijn voor sommige bedrijfsomstandigheden en minder geschikt voor anderen. Opwarming van dergelijke specifieke ruimtes, zoals de zolder, de ondergrondse veranda, vereist een speciale aanpak, dus het is de moeite waard om alle eigenschappen van materialen te bestuderen om zo efficiënt mogelijk een isolatie-inrichting te produceren.

De volgende factoren beïnvloeden de keuze van thermisch isolatiemateriaal:

• Vochtigheid. Permanente vochtigheid in de kamer (kelders met open grond of onvoldoende waterdichtheid van de fundering, badkamers, wintertuinen of thuiskassen) of de waarschijnlijkheid van verhoogde vochtigheid daarin (balkons, ruimtes voor het drogen van kleding, badkamers of stoombaden);
• Doel van de kamer. Sommige soorten materialen in hun samenstelling bevatten bepaalde harsen of lijm, om veiligheidsredenen niet geschikt voor slaapkamers of kinderkamers.
• De kans op schade door knaagdieren of insecten, weerstand tegen schimmelschade.Sommige materialen zijn naar de smaak van knaagdieren, terwijl anderen daar bang voor zijn.
• Onderste en bovenste temperatuurgrenzen. Sommige warmte-isolatoren zijn onstabiel tot strenge vorst, terwijl andere hun eigenschappen verliezen of volledig vervormd zijn en onbruikbaar worden met aanzienlijke verwarming.

Niet in het minst, de keuze van de isolatie en de methode van het uitvoeren van isolatie heeft ook invloed op de algemene toestand van het huis:

• de ouderdom van het gebouw - in het oude huis is één methode vereist, in de nieuw gebouwde een;
• Funderingsmethode - op geboorde of schroefpalen, op blokken van gewapend beton of op lichte funderingen met een kleine diepte;
• De hoogte van het gebouw en de oppervlakte van het werk - of de vloer wordt geïsoleerd voor de 1e of 2e verdieping.

In de meeste gevallen worden houten huizen gebouwd met een hoge basis, dat wil zeggen dat de hoogte van de ondervloer u toelaat om isolatie van onderaf uit te voeren.De enige uitzondering kunnen de zuidelijke regio's zijn waar particuliere huizen worden gebouwd op stabiele bodems met behulp van de laagbouwtechniek op kleine stapels. Maar zelfs daar proberen ze in de meeste gevallen de traditionele bouw van huizen met een hoge basis te behouden.

Anders, als de ondervloer niet hoog genoeg is om de vloer van de eerste verdieping te isoleren, moet u de vloerplaat verwijderen om te vertragen of een andere ondersteunende structuur.

De implementatie van thermische isolatie in het subveld is niet veel moeilijker dan hetzelfde werk als we de vloer van de tweede verdieping verwarmen, maar het heeft een aantal functies. Voordat u aan het werk gaat, moet u een plaats voorbereiden en zorgen voor zowel minimaal comfort als het vereiste beveiligingsniveau.

Hoogstwaarschijnlijk zijn er geen ramen in de kelder, dus het eerste wat u moet doen, is zorgen voor voldoende verlichting. Als er geen vaste lichten zijn, er moeten waterdichte, draagbare lichtbronnen op een flexibel snoer van voldoende lengte worden gebruikt.

Om dezelfde reden is er extreem slechte natuurlijke ventilatie in de ondergrondse ruimte en soms is deze volledig afwezig. Helaas houden veel bouwers hier geen rekening mee, wat een zeer negatief effect heeft op de arbeidsproductiviteit. Uitgeademde kooldioxide is zwaarder dan andere gassen die deel uitmaken van atmosferische lucht en neigt daarom naar de bodem.

En aangezien de ondergrond het laagste punt is, hoopt koolstofdioxide zich hier op, verstoort de volledige ademhaling van de werknemer, veroorzaakt verhoogde vermoeidheid, slaperigheid en in ernstige gevallen flauwvallen. daarom Het is erg belangrijk om te zorgen voor voldoende ventilatie vanuit het huis of vanaf de straat.

Als in een open veld van een subveld, indien mogelijk, deze moet worden genivelleerd en gecompacteerd. In het beste geval, als het budget het toelaat - om beton te vullen met een minimum van 10 cm hoogte met versterking, waardoor de vochtigheid in de ondergrondse ruimte aanzienlijk wordt verminderd. Dit verlengt de levensduur van zowel de lagerelementen van de kelder als de houten structuren van de vloer aanzienlijk.

Bij afwezigheid van natuurlijke passieve ventilatie, is de ondervloer niet overbodig om kleine (ongeveer 10 * 10 cm) ventilatiesleuven in de buitenmuren te maken. Dit zal het microklimaat in de kelder verbeteren, bovendien een toename van de luchtvochtigheid voorkomen en als gevolg daarvan de schimmelstructuur schade aan houten structuren voorkomen.

Na het uitvoeren van de voorbereidende werkzaamheden, moet u eerst de staat van de lagerelementen controleren - balken, log, steunkolommen.

Als de fundering en de kelder zijn opgetrokken met beton of een blok (baksteen), moeten deze gebieden worden behandeld met bitumenmastiek om deze tegen vocht te beschermen. Als er wordt gewerkt op dagen met een hoge luchtvochtigheid, kan het nodig zijn om ze verder te drogen met behulp van verwarmingsapparatuur.

In sommige gevallen is een conventionele verwarming voor huishoudelijk ventilatoren voldoende, maar voor grote ruimtes van een subveld kan een warmtepistool nodig zijn. Echt niet Gebruik geen gas- of benzine- / diesel-warmtepistool, het is toegestaan ​​om alleen elektrisch te gebruiken, en dat mag om veiligheidsredenen niet onbeheerd worden achtergelaten.

Voor isolatie van onderaf is het nogal onhandig om werkzaamheden uit te voeren met thermisch isolerende materialen zoals minerale wol of izolon. En bovendien zijn bulkmaterialen zoals zaagsel, geëxpandeerde klei en dergelijke niet geschikt voor dit doel. Daarom moet de voorkeur worden gegeven aan isolatie in vellen - schuim, schuim, enzovoort.

Allereerst is het noodzakelijk om het dampisolatiemateriaal te bevestigen, in de meeste gevallen is het een plastic film. Voor de omstandigheden van het subveld heeft het de voorkeur om een ​​film te kiezen met een dikte van 350 micron, indien mogelijk nog dichter.

Het moet worden gefixeerd, waarbij de volledige niet-naleving door de bouwnietmachine op balken (balken) in acht wordt genomen, rekening houdend met alle onregelmatigheden, bochten en hoogteverschillen, op doorzakkingen bovendien op de vloerplanken worden bevestigd.Fragmenten van de film moeten met een overlapping van de ene op de andere ten minste 10 cm worden gelegd, de randen worden met een breed plakband bevestigd. Vullend op muren en verticale structuren - niet minder dan 25 cm.

Daarna moet u beginnen met het installeren van het isolatiemateriaal in de intervallen tussen de vertragingen. Indien mogelijk, moeten de warmte-isolatiefragmenten worden gesneden, zodat er geen onnodige openingen tussen hen en de lagers zijn, en de isolatie zelf niet uitvallen. Indien nodig, als het fragment niet aan de randen blijft hangen, kan het tijdelijk met schroeven worden bevestigd en kan de opening tussen de randen en de lagers worden opgevuld met montageschuim.

Nadat het isolatiemateriaal over het gehele oppervlak van de plaat is gelegd, moeten alle onvermijdelijke openingen met het montageschuim worden gevuld en nadat het uithardt, eventuele uitstekende overschotten afsnijden.

Daarna, om een ​​betrouwbaarder behoud van het warmte-isolatiemateriaal te garanderen, is het noodzakelijk om het van de bodem te bevestigen met een lichte zoom. De meest economische optie is vezelplaat, maar ook laagwaardig multiplex, scherpe planken en een reeks andere materialen zijn geschikt. Gebruik gipsplaat (gipsplaatplaat) niet vanwege de hoge hygroscopiciteit en kwetsbaarheid.

Na het voltooien van het bindmiddel, moet u een andere laag damp en waterdicht maken. U kunt aanbrengen en plastic film. In dit geval is het toegestaan ​​om izolon, folgoizol en andere composietmaterialen te gebruiken.

In dit geval zijn er twee opties voor isolatie, die radicaal van elkaar verschillen:

• Zonder demontage van de vloer. Op de oude vloer worden lags gelegd, daartussen - isolatie en er wordt een nieuwe vloerbedekking op gelegd.
• Met demontage. In dit geval worden de platen gemarkeerd, gedemonteerd en verwijderd uit de kamer waar ze worden gerepareerd. Isolatie wordt gemonteerd tussen de bestaande vertragingen, waarna de vloerplaten worden teruggeplaatst.

In het eerste geval stijgt het niveau van de vloer - afhankelijk van de gebruikte technologie - tot een hoogte van 10 tot 25 en in sommige gevallen tot 30 cm. Deze methode is kosteneffectiever en vermindert het nuttig volume van de kamer. Maar als het budget het toelaat en de plafonds hoog genoeg zijn, kan deze optie de tijd om het werk te voltooien aanzienlijk verkorten.

In het tweede geval blijft de hoogte van de vloer op hetzelfde niveau, maar heeft de aannemer meer werk en tijd nodig.

Eerst moet je de staat van de vloerplanken controleren. Elementen beschadigd door rot of aangetast door schimmel moeten worden vervangen en onstabiel moet worden opgelost. Op oude planken moet u grond, antiseptische impregnering aanbrengen en droog, indien nodig, gebruiken voor deze extra warmtebronnen.

Net als bij de inspectie van de ondergrondse ruimte, moeten de gebieden die door de schimmel zijn aangetast, maar hun sterkte hebben behouden, worden schoongemaakt tot gezond hout en verzadigd met antiseptica.

Ervaren bouwers bevelen voor dit doel aan om een ​​samenstelling te gebruiken die praktisch en volledig veilig is voor mensen en huisdieren, maar die zo onbemind is door knaagdieren en houtborende insecten. koele oplossing van gewoon keukenzout. Om het te bereiden, voeg zout toe aan het hete water totdat het niet meer roert.

De delen van het bord, die eerder zijn gereinigd tegen beschadiging door schimmel, worden dikwijls buiten met een dikke zoutoplossing gegoten.Gevonden scheuren tussen de planken of scheuren erin moeten worden gevuld met schuim van gebouwen, op het hoogste niveau met stopverf op een olie- of acrylbasis. Leg na het drogen het waterdichtmakende materiaal - plastic film of penofol, lijm de naden met een brede plakband.

Daarna worden vertragingen gelegd. Kies een houtsoort uit naaldhout, waarvan de minimale doorsnede 50 * 50 mm is. Als de vloer van de benedenverdieping echter wordt geïsoleerd en een versterkte isolatie vereist is, dan is een grotere profielbalk dan ook vereist.

Het geprefereerde gedroogde hout zonder zichtbare vervormingen (zonder bochten op een van de assen), spanen en andere beschadigingen. Het is belangrijk om dat in gedachten te houden tussen de isolatie en de bovenplaat moet er een tussenruimte zijn van 1 - 2 cm voor natuurlijke luchtmicrocirculatie en vochtcompensatiedaarom moet de hoogte van het materiaal voor de lag worden berekend met een marge.

Als frame is het naast de balk toegestaan ​​om een ​​snijplank te gebruiken met een dikte van 50 mm van de juiste breedte, gemonteerd op de rand (de bredere zijde zal verticaal worden geplaatst) - in dit geval is een meer stijve bevestiging van de planken aan de vloer vereist.U hebt mogelijk metalen hoeken nodig met een planklengte die niet kleiner is dan de helft van de breedte van de plaat: als bijvoorbeeld een plank met een doorsnede van 50 * 120 mm wordt gekozen voor installatie op een rand, moet de planklengte van de metalen hoek ten minste 60 mm zijn. De installatiehoek is niet meer dan 1 meter.

Het is noodzakelijk om te beginnen met leggen vanuit het hoogste gedeelte geselecteerd door het constructieniveau. De lay-out van de lag is vrij eenvoudig. De stap moet constant worden gehouden - van 50 tot 60 cm .Let de horizontale positie zo nodig mogelijk in acht nemen, indien nodig, plaatsen harde inzetstukken van onderaf bestand tegen vocht en schimmels. De stammen worden met schroeven in stappen van 100-120 cm op de vloer bevestigd.

In de ruimte tussen de lagers past isolatiemateriaal. Bij opwarming van boven is de keuze niet meer beperkt tot de plaatverwarming. In dit geval is het mogelijk om op de vloer niet-planken te plaatsen, maar multiplex van voldoende dikte, dan zal de vloer zelfs iets langer meegaan.

Opwarming van boven met het demonteren van vloerplanken houdt in dat vloerplanken worden gecontroleerd, hun toestand bevredigend is en ze niet hoeven te worden vervangen.

Alvorens met de demontage van het bord te beginnen, is het noodzakelijk om ze te markeren met een indicatie van hun volgorde en oriëntatie, zoals in het geval van het gebruik van tand-en-groefplaten of met een spijker-groefbevestiging, zal een fout in oriëntatie hun onderlinge bevestiging belemmeren. De aanduiding van de bovenzijde is het oppervlak waarop de markering wordt aangebracht.

Ontmanteling moet produceren met de grootste zorg, zonder schade aan het materiaal. Als de platen met schroeven worden geschroefd, moeten ze allemaal worden losgeschroefd en vervolgens een voor een worden opgetild, te beginnen vanaf de rand van de kamer.

Sommige problemen bij het vinden van bevestigingspunten met zelftappende schroeven kunnen een oude verf creëren, als de vloer is geverfd. Dit zal een eenvoudige manier helpen - het gebruik van een magneet, misschien van de oude luidspreker (kolom). Hoewel tegenwoordig een krachtigere neodymiummagneet relatief goedkoop is. Met behulp hiervan wordt de dop van de schroef gevonden, de verf wordt afgescheurd met een spatel en de schroef wordt losgeschroefd.

Ontmanteling is iets anders als de planken worden genageld. Probeer in geen geval de nagels te verwijderen met een tang of een spijkertrekker, dit zal het bord alleen beschadigen.Nagelsnijkoppen zijn ook gemakkelijk te vinden door een magneet, deze plaatsen zijn gemarkeerd met een marker.

De bouwers van de "oude school" gebruikten een bijl om de planken te demonteren: ze wigden het voorzichtig tussen de lag en het bord, zonder de een of de ander te beschadigen, en tilden de rand van het bord op met een lichte beweging.

Je moet het bord op elk bevestigingspunt op een kleine hoogte omhoog brengen en dan weer langs het bord lopen, en deze handeling herhalen. Wanneer de rand al merkbaar omhoog is gebracht, vervangt u een extra steun voor het gereedschap en verhoogt u het hele bord. Met dit Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de tong of spike van het bord niet wordt beschadigd.

Oude spijkers moeten met een hamer op de zijkant van de punt worden geslagen en wanneer de spijkerkop boven het bord komt, verwijder deze dan met een tang of tang. Na het verwijderen van de planken opent de aannemer de lags en, als hun toestand bevredigend is, legt de kunststoffolie met behulp van een constructiet nietmachine, bevestigt de verbindingen met plakband en monteert het warmte-isolerend materiaal.

Als bulkmateriaal wordt gebruikt - of het nu gaat om zaagsel, houtbetongranulaat, geëxpandeerde klei of wat dan ook, moet de laag isolatiemateriaal zorgvuldig worden geëgaliseerd, moet worden voorkomen dat te los wordt gelegd of, in tegendeel, overmatige verdichting, alle onregelmatigheden en scheuren opvullen. In het geval van het gebruik van rolmaterialen, moet u proberen te snijden in overeenstemming met de geometrie van de ruimte tussen de vertragingen, scheuren en pletten vermijden, geen holtes laten.

Er moet aan worden herinnerd dat veel gerolde warmte-isolerende materialen hun eigenschappen verliezen wanneer ze nat zijn, en van een warmte-isolator veranderen ze in warmtegeleiders. Wanneer u met plaatmateriaal werkt, moet u proberen zo nauwkeurig mogelijk te snijden, de vellen niet buigen, de openingen en holtes opvullen met montageschuim.

Aan het einde van het leggen van de warmte-isolator, ongeacht hoe hygroscopisch het materiaal is, moet u de polyethyleen of andere vochtisolerende film opnieuw leggen, en daarna moet u de platen monteren.

De moderne markt biedt een vrij ruime keuze aan materialen voor thermische isolatie, en het is moeilijk voor een onervaren huisvakman om de meest geschikte isolatie voor houten vloeren te kiezen.

Naast de prijs heeft elk type materiaal zijn voordelen en enkele - en duidelijke nadelen:

• Penoplex. Isolatie van platen, geproduceerd in een vrij breed diktebereik. Vrij krachtig en tegelijkertijd gemakkelijk verwerkbaar materiaal met hoge warmte-isolerende eigenschappen, bestand tegen vocht en mechanische belasting. Voor eenvoudige installatie beschikbaar in damwanden. Bang voor hoge temperaturen en organische oplosmiddelen. Het is niet aantrekkelijk voor knaagdieren en insecten.
• Foam. In tegenstelling tot oudere broer - penoplex, is het zachter, minder bestand tegen vocht, het kan afbrokkelen bij het snijden. In dit geval heeft het een veel lagere dichtheid en dientengevolge een enigszins groter isolerend vermogen. In tegenstelling tot penoplex en EPPS bevat het geen styrenen, dat wil zeggen dat het iets veiliger is wanneer het in woonkamers wordt gebruikt.

• Epps - geëxtrudeerd polystyreenschuim.In feite is dit dezelfde penoplex, maar met een paar verschillen in productietechnologie. Volgens de kenmerken is het niet minderwaardig en niet groter.
• Zaagsel. Dit bulkmateriaal is erg goedkoop, in sommige gevallen zelfs gratis, omdat het eigenlijk een verspilling van productie is. Een van de meest milieuvriendelijke en veilige materialen voor mens en dier. Er moet aan worden herinnerd dat het zaagsel in zijn pure vorm niet kan worden gelegd, anders kan de invasie van knaagdieren en insecten niet worden voorkomen. Zaagsel moet worden gemengd met cement of klei, terwijl brandvertragende, antiseptische en antischimmel-oplossingen worden toegevoegd. Zaagsel is onverdraagzaam voor vocht en zonder de juiste verwerking en vochtisolatie is gemakkelijk vatbaar voor rottings- en schimmelbeschadiging. In de loop van de tijd komen ze samen, verliezen isolerende eigenschappen.
• Uitgebreide klei. Lichtgewicht poreus bulkmateriaal van gebakken klei, daarom is het absoluut onschadelijk. Bestand tegen hoge temperaturen. In geëxpandeerde klei, niet gesloten poriën, daarom is het hygroscopisch en heeft het een hoge waterdichtheid nodig.

• Penofol. Het is een geschuimd polyethyleen dat aan één zijde is bekleed met aluminiumfolie (minder vaak aan beide zijden).Het heeft een hoge vochtbestendigheid, volgens de warmte-isolerende eigenschappen is het merkbaar inferieur aan schuimplastic. Zeer gevoelig voor zelfs onbetekenende hitte. Het wordt niet beschadigd door schimmel, is niet onderhevig aan rot. Bij gebruik moet rekening worden gehouden met één functie: de zijde met de folie moet naar de warme ruimte worden gericht.
• Izospan. Hoogwaardig materiaal voor stoom en waterdicht maken. Gebruikt als bescherming tegen vocht, zodat houten constructies kunnen "ademen", dat wil zeggen, het interfereert niet met de uitwisseling van lucht met de omgeving. Ontvlambaar. Bestand tegen schimmelinfecties.
• izolon. Geschuimd polyethyleen zonder vervorming. Vanwege de eigenaardigheden van de productie, wordt het niet geproduceerd met een dikte van meer dan 7 mm, daarom heeft het geen praktische toepassing als een warmte-isolator. Tegelijkertijd is het een kwalitatief waterdichtmakend materiaal met enige geluidsisolerende eigenschappen. Gevoelig voor hoge temperaturen, bestand tegen schimmels, niet beschadigd door knaagdieren of insecten.

• Ecowool. Op cellulose gebaseerd extrusiemateriaal. Wordt zelden gebruikt in particuliere woningen, wat betreft de toepassing speciale apparatuur en opgeleid personeel vereist.Helaas is het niet ongebruikelijk dat een aannemer de productiekosten verlaagt die indruisen tegen de formulering van de oorspronkelijke samenstelling, waardoor dit materiaal met hoge thermische isolatiekenmerken na verloop van tijd giftige stoffen in het milieu begint te verdampen.
• Polyurethaanschuim, evenals cellulose ecowool, voor toepassing vereist gespecialiseerde apparatuur. De samenstelling past geen schadelijke stoffen toe. Tijdens het uitharden vormt het gesloten poriën, wat verdamping van stoffen in de omgeving uitsluit. Van de kant van de aannemer is niet onderworpen aan schending van de formulering. Vorst- en hittebestendig, niet gevoelig voor rotting, schimmelvorming, schimmelschade. Het heeft hoge geluids- en thermische isolatiekenmerken.
• Minerale wol. Een van de meest veeleisende en eenvoudig te gebruiken isolatiematerialen. Het is bang voor vocht, maar na het drogen herstelt het zijn eigenschappen. Door het vullen met mineraalpoeder wordt schade door knaagdieren of insecten uitgesloten, en de afwezigheid van organische vulstoffen voorkomt rotting of schimmelbeschadiging. Eenvoudig verpletterd materiaal vereist daarom een ​​zorgvuldige hantering.

In sommige gevallen verwaarlozen bouwers, afhankelijk van de vochtbestendigheid van het door de fabrikant opgegeven materiaal, aanvullende waterafdichting. Bij snelle temperatuurveranderingen in een omgeving met een hoge luchtvochtigheid, kan zich condensaat vormen, zoals bij de directe stroming van water vanuit een kamer door een opening in de vloer. Bij bevriezing veroorzaakt water scheuren of barsten van de poriën in het materiaal, wat de isolatiekwaliteit drastisch vermindert.

Bij het opwarmen van de begane grond van een schuimvloer wordt het materiaal soms open gelaten. Het is een feit dat muizen vaak knagen aan precies schuimplastic, de kruimels nemen en hun holen "opwarmen". Deze benadering helpt om de dampremmende laag te behouden en, indien nodig, om de bladen van de warmte-isolator zonder problemen bij te werken.

Het gebeurt, de bouwer bespaart op de whisky en laat de overlapping van de plastic folie los. Vocht dat zich in de lucht bevindt dringt de minerale wol door de randen van de film en het wordt vochtig. daarom Het is belangrijk om naleving door medewerkers van technologie te controleren.

Beschouw het volgende:

• De klassieke "cake" bij het opwarmen van boven met het gebruik van een stropdas onder de afwerkvloer.

• De assemblage van de lag "in een aanloop", gevuld met geëxpandeerde klei over de film, bedekt met multiplex.

• Hoogwaardige vulling met bouwschuim van openingen tussen lags en vellen.
• Het leggen van platen in de ruimte tussen de balken bovenop een laag izospan.

• Het gebruik van brede borden, gemonteerd op de rand.
• Dubbelzijdige waterdichtmakende minerale wol.

In de volgende video vindt u een video-tutorial over het verwarmen van de vloeren in een houten huis.